Als au pair naar Amerika gaan is een geweldige kans om beter Engels te leren, te reizen en zelfstandiger te worden. Maar voor veel aankomende au pairs brengt de reis naar een ander land ook zorgen mee. Word ik wel geaccepteerd door mijn nieuwe gastgezin, gemeenschap en vriendenkring? Voor LHBTQ+ jongeren die ervaring hebben met vooroordelen kunnen deze gevoelens nog sterker zijn.

Voor deze mensen hebben we goed nieuws: toen wij onze LHBTQ+ au pairs vroegen om hier iets over te vertellen, kregen we alleen maar positieve verhalen te horen. Ze beschrijven hoe ze zich geaccepteerd voelden door de Amerikaanse samenleving – en hoe ze zichzelf leerden te accepteren. Ook zijn de au pairs dankbaar dat ze hun gastkinderen hebben kunnen laten kennismaken met de verschillen tussen mensen. Sarah, au pair uit Brazilië, vertelt over haar gastgezin: "Ze respecteren me en vinden homoseksualiteit heel normaal!”

Toen we onze au pairs vroegen welk aspect van Amerika ze het meest had verrast, kwam als antwoord vooral de ruimdenkendheid en gastvrijheid van de Amerikanen naar boven. Sarah woont als Braziliaanse au pair in Pennsylvania bij een gastgezin dat haar volledig accepteert. Ze vertelt: “Ik heb nooit problemen gehad vanwege mijn seksuele geaardheid. Niet met mijn gastgezin en ook niet met Cultural Care zelf. Ik ga nu mijn tweede jaar in bij een nieuw gezin, en ook deze mensen respecteren me en vinden homoseksualiteit heel normaal. Liefde is liefde, of je nou ieder een verschillend lichaam hebt of hetzelfde!” De Mexicaanse au pair Alejandro besloot nog een jaar bij zijn gastgezin te blijven.

Ook au pair Alejandro uit Mexico voelt zich geaccepteerd door zijn gastgezin en gemeenschap. Hij vertelt: “Mijn gastgezin heeft me vanaf het allereerste begin van dit geweldige avontuur gesteund. Ik ben echt heel blij met ze. Daarom heb ik besloten om nog een jaar bij ze te blijven. Dat is het mooiste aan mijn au pair-ervaring… ik kan zijn wie ik wil zijn. Ik kan vrij zijn!” Dit besef heeft van Alejandro een ander mens gemaakt: “Ik ben zelfverzekerder en zelfstandiger geworden, en ik heb mezelf laten zien dat ik dingen kan waarvan ik nooit had verwacht dat ik ertoe in staat was.” De Italiaanse au pair Irene is blij dat haar gastgezin haar neemt zoals ze is.

De Italiaanse au pair Irene vond het eng om haar gastgezin over dit deel van zichzelf te vertellen. “Normaal gesproken ben ik heel makkelijk en extravert, maar nu was ik wel een beetje bang, omdat ik niet wist wat me te wachten stond.” Gelukkig steunt Irenes gastgezin haar. “Ik voel me een stuk beter.” De voormalige Argentijnse au pair Chili (helemaal rechts) poseert hier met haar gastgezin.

Sommige au pairs vinden het een fijn idee om in een nieuwe omgeving een nieuwe start te maken, helemaal zichzelf te zijn en uit de kast te komen. De Argentijnse Chili woonde twee als au pair jaar bij een gastgezin in Colorado en vertelt: “Ik ben in feite tijdens mijn au pair-tijd uit de kast gekomen. Met een paar uitzonderingen zal het bijna iedereen een zorg zijn of een jongen hoge hakken wil dragen, zijn nagels wil lakken en Elsa wil zijn, of als een meisje met gereedschap en auto’s speelt en zich als Batman verkleedt. In mijn tijd in Amerika heb ik nooit het gevoel gehad dat iemand een oordeel of zelfs maar een mening had over wie ik ben. Het enige wat ik gevoeld heb was steun en liefde.” Au pair Fruzsi uit Hongarije geeft toe dat ze voor haar Amerikajaar “altijd mijn ware ik verborgen hield”.

De Hongaarse au pair Fruzsi vertelt: “Ik was altijd erg verlegen en praatte niet veel. In mijn thuisland kon ik niet mezelf zijn omdat mensen altijd oordelen. En het lukte me niet om me niks van de meningen van anderen aan te trekken. Dus hield ik mijn ware ik altijd verborgen.” In haar tijd in Amerika werd alles anders voor Fruzsi. “Sinds ik hier ben, kleed ik me zoals ik wil en draag ik mijn haar zoals ik het leuk vind, omdat ik weet dat het niemand iets kan schelen. Mensen accepteren je zoals je bent. Ze verwachten niet dat je je anders voordoet. Na een jaar in Amerika ben ik eindelijk bij mijn familie uit de kast gekomen, en nu zit ik veel lekkerder in mijn vel.” Fruzsi benadrukt dat het hier wel makkelijker was: “San Francisco is een homo-mekka en iedereen vindt homoseksualiteit hier volledig normaal – liefde is liefde. Ik weet dat het straks buiten Amerika anders zal zijn, maar ik ben nu zo ver dat het me niks meer kan schelen wat anderen denken!” De Duitse au pair Laura (rechts op de foto) probeert haar gastkinderen empathie bij te brengen en ze te leren alle mensen te accepteren, ongeacht hun ras, geslacht of seksuele geaardheid.

Naast acceptatie vinden bij anderen en in zichzelf, krijgen LHBTQ+ au pairs ook de kans om via hun rol als kinderverzorgers de wereld een beetje mooier te maken. De Duitse au pair Laura was al lang voordat ze naar Amerika ging actief lid van de LHBTQ+ gemeenschap. Ze zit in allerlei LHBTQ+ Facebookgroepen en is betrokken bij het Trevor Project, dat hulp aan LHBTQ+ jongeren biedt in de vorm van crisisinterventie en zelfmoordpreventie. Laura vertelt dat ze als au pair in Amerika nog iets moois heeft kunnen doen voor de LHBTQ+ gemeenschap: ze leert haar gastkinderen hoe belangrijk acceptatie en empathie zijn. “Ik praat niet echt over mezelf met mijn gastkinderen, maar ik probeer ze wel zoveel mogelijk over de hele LHBTQ+ gemeenschap te leren. Daarmee wil ik een steentje bijdragen aan een nieuwe generatie ruimdenkende kinderen voor wie LHBTQ+ niet zomaar een reeks letters is, maar een betekenisvolle afkorting.” Bovendien heeft Laura als au pair in Amerika “gezien hoe groot, luidruchtig en geweldig kleurrijk Pride kan zijn, en hoe belangrijk het is om als één gemeenschap voor elkaar op te komen en elkaar vriendelijk en respectvol te behandelen.”

Tegen al die LHBTQ+ jongeren die graag au pair willen worden, wil Fruzsi één ding zeggen: “Deze ervaring wil je niet missen, en je kunt dit alleen maar doen nu je nog jong bent! Ik heb geleerd mezelf te zijn en trots te zijn op wie ik ben.” Laura voegt daaraan toe: “Ga ervoor! En laat de hele wereld kennismaken met jouw liefde en diversiteit.” Eén ding moeten we alleen niet vergeten. Chili: “Je moet wel van kinderen houden!”